Vanuit de Jungle vertrekken we vroeg voor een lange busreis naar Banos. Onderweg zien we diverse vulkanen en in Banos ook nog een werkende. Wat jammer is, is dat we weer het Andesgebergte in gaan. Dus koud!

Aangekomen in Banos valt ons direct de vele bordjes met vluchtweg op in geval de vulkaan weer gaat uitbarsten. Het weer is echt dramatisch , daarom besluit ik lekker in het hotel te blijven en vroeg naar bed te gaan.

De volgende ochtend vroeg gewekt (05.30 uur) door een overijverige haan die van geen ophouden weet. De regen komt nog steeds met bakken uit de hemel. Morgen zijn Mirjam en Marjolein beide jarig (wat een toeval), het is een lange dag shoppen geworden om de juiste cadeautjes te kopen. 's Avonds hebben we met z'n allen gegeten in een leuk restaurant waar de plaatselijke band 'happy birthday' voor de twee gespeeld heeft.

Nou Mas je pillenbox is inmiddels flink in gebruik, Mirjam, Marjolein en Andre hebben allen last van diaree gehad en de nodige pillen geslikt. Ik gelukkig niet, kan eigenlijk alles eten en heb nergens last van.

Dinsdag 27 juli: Dik aangekleed, inclusief muts en handschoenen die ik op de markt gescoord heb, vertrekken we naar de Cotopaxi. Deze vulkaan is met zijn5897 meter de hoogste actieve vulkaan ter wereld. Met de auto komen we tot 4800 meter en de laatste 200 meter moeten we lopen. Het huisje zien we al liggen, het lijkt een makkie, maar door de ijle lucht is elke stap een opgave. Babel heeft last van haar luchtwegen dus blijf ik bij haar. Na 45 minuten lopen en om de 10 stappen rusten, komen we op 5000 meter aan. Daar krijgen we een speciale stempel in ons paspoort. De rest van de dag heb ik barstende hoofdpijn maar het was het dubbel en dwars waard.

Woensdag 28 juli: om 03.45 moeten we opstaan om om 6.00 uur de trein te pakken. Nou ja trein, vroeger reed er een oude stoomtrein maar die ontspoorde elke dag wel een paar keer. Ecuadorianen zijn creatief en hebben een nieuwe trein gebouwd van een oude bus met daaronder wielen van een trein. Kijk maar bij mijn foto´s, heel raar gezicht. Die bus heeft ook een stuur en de machinist moet gewoon schakelen, gasgeven en remmen net als op de weg. Onderweg komen we op de mooiste plekken. Want de spoortrein is aangelegd door de Spanjaarden en gaat dwars door natuurgebieden.

Vandaag: vertrekken we richting Cuenca en ja wel het zonnetje schijnt!

Groetjes aan iedereen en natuurlijk in het bijzonder Kylie en Luna. Mis jullie enorm. Geniet nog een paar dagen van jullie vakantie. Reken maar dat ik 11 augustus direct naar jullie toekom.