rob2010ecuador.reismee.nl

overleven op 5000 meter hoogte!

Vanuit de Jungle vertrekken we vroeg voor een lange busreis naar Banos. Onderweg zien we diverse vulkanen en in Banos ook nog een werkende. Wat jammer is, is dat we weer het Andesgebergte in gaan. Dus koud!

Aangekomen in Banos valt ons direct de vele bordjes met vluchtweg op in geval de vulkaan weer gaat uitbarsten. Het weer is echt dramatisch , daarom besluit ik lekker in het hotel te blijven en vroeg naar bed te gaan.

De volgende ochtend vroeg gewekt (05.30 uur) door een overijverige haan die van geen ophouden weet. De regen komt nog steeds met bakken uit de hemel. Morgen zijn Mirjam en Marjolein beide jarig (wat een toeval), het is een lange dag shoppen geworden om de juiste cadeautjes te kopen. 's Avonds hebben we met z'n allen gegeten in een leuk restaurant waar de plaatselijke band 'happy birthday' voor de twee gespeeld heeft.

Nou Mas je pillenbox is inmiddels flink in gebruik, Mirjam, Marjolein en Andre hebben allen last van diaree gehad en de nodige pillen geslikt. Ik gelukkig niet, kan eigenlijk alles eten en heb nergens last van.

Dinsdag 27 juli: Dik aangekleed, inclusief muts en handschoenen die ik op de markt gescoord heb, vertrekken we naar de Cotopaxi. Deze vulkaan is met zijn5897 meter de hoogste actieve vulkaan ter wereld. Met de auto komen we tot 4800 meter en de laatste 200 meter moeten we lopen. Het huisje zien we al liggen, het lijkt een makkie, maar door de ijle lucht is elke stap een opgave. Babel heeft last van haar luchtwegen dus blijf ik bij haar. Na 45 minuten lopen en om de 10 stappen rusten, komen we op 5000 meter aan. Daar krijgen we een speciale stempel in ons paspoort. De rest van de dag heb ik barstende hoofdpijn maar het was het dubbel en dwars waard.

Woensdag 28 juli: om 03.45 moeten we opstaan om om 6.00 uur de trein te pakken. Nou ja trein, vroeger reed er een oude stoomtrein maar die ontspoorde elke dag wel een paar keer. Ecuadorianen zijn creatief en hebben een nieuwe trein gebouwd van een oude bus met daaronder wielen van een trein. Kijk maar bij mijn foto´s, heel raar gezicht. Die bus heeft ook een stuur en de machinist moet gewoon schakelen, gasgeven en remmen net als op de weg. Onderweg komen we op de mooiste plekken. Want de spoortrein is aangelegd door de Spanjaarden en gaat dwars door natuurgebieden.

Vandaag: vertrekken we richting Cuenca en ja wel het zonnetje schijnt!

Groetjes aan iedereen en natuurlijk in het bijzonder Kylie en Luna. Mis jullie enorm. Geniet nog een paar dagen van jullie vakantie. Reken maar dat ik 11 augustus direct naar jullie toekom.

Het Amazonegebied en Banos

Eindelijk kan ik weer iets naar jullie schrijven. Na 3 dagen in het Amazone regenwoud vertoeft te hebben zijn we nu weer in de bewoonde wereld.

De jungle was echt schitterend. We zaten in een lodge boven op een berg met een fantastisch uitzicht en het was heerlijk warm.Net als Kylie en Luna had ook ik te maken met allemaal ongenode gasten in mijn kamer, die ik er eerst maar eens uitgezet heb. Want slapen doe ik toch liever alleen.

Het schema dat gevolgd moet worden is best heftig. 's Morgens om 05.30 uur opstaan, ontbijten en dan een wandeling maken of per boot naar de Indianen. Onze gids was een Indiaan van een jaar of 70 en van hem hebben we geleerd hoe in de jungle te overleven.Geen Deet opsmeren maar gewoon bladeren verpulveren en dat op je lichaam smeren of citroen mieren eten. Heb het gedaan maar het was eens maar nooit meer.

De beesten vielen een beetje tegen, maar dat krijg je met 3 giechelende pubers bij je. Die beesten zijn dan natuurlijk al lang vertrokken.

Elke dag staat er weer iets nieuws op het programma, maar morgen gaan we lekker een dagje relaxen en bijkomen in de heetwaterbronner hier in Banos.

Heb wat foto's toegevoegd zodat jullie kunnen zien hoe het er hier uitziet.

Quito Papallacta

Quito

Vandaag gaan we eerst met een kabelbaan naar de hoogste berg die in de buurt van Quito ligt, 4500 meter en dat is best hoog als je ook nog eens de laatste 200 meter moet lopen. Buiten adem komen we op de top, maar we hebben het toch maar weer gedaan. Daar boven is het erg koud, dus jas, lange broek, sokken en jas aan. Maar het uitzicht is adembenemend.

Later op de dag zijn we naar de oude binnenstad van Quito gegaan. We worden gewaarschuwd voor zakkenrollers, alles maar goed opbergen dus. Daar hebben we diverse kerken en een museum bezocht. Waar je ook keek in de kerk was het goud, goud en nog eens goud, wat een overdaad. Natuurlijk heb ik twee kaarsen voor opa en oma aangestoken.

Op het grote plein trad een band uit Colombia op, waarop de meiden lekker hebben staan swingen. +s Avonds vroeg naar bed want we moeten weer vroeg uit de veren.

Het is ochtend en na een lekker ontbijtje gaan we met onze bus op pad naar het volgende verblijf. Bij aankomst is er niemand in het hotel te vinden, wij achterom lopen en na een half uurtje zoeken (het was een enorm groot en mooi hotel) vonden we iemand in een hutje in de tuin. Ze waren ons helemaal vergeten en wij waren de enige gasten. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en hebben we heerlijk geslapen.

Onderweg heb ik die dag op het hart van de aarde gestaan. Dat is de kruising van de nul meridiaan en de evenaar. Best leuk om daar een keer te zijn.

Het reizen van hotel naar hotel valt reuze mee, we hebben een goede bus met vriendelijke chauffeur en een bijna perfecte reisleider.

Nu zitten we in een heetwaterresort dat op 3500 meter hoogte ligt. Lekker bubbelen voor je kamerdeur, echt perfect. Jammer dat we maar één nacht hier blijven. Maar het positieve is dat we vandaag gaan dalen naar het apendorp van onze reisleider Armando en dat het daar heerlijk warm is, eindelijk tijd voor de korte broek.

Op naar de Aapies!

Quito

Het is vrijdag 16 juli, de reis kan beginnen!

Om 19,40 de trein naar Schiphol genomen en daar ontmoete ik Mirjam, Babel en de andere medereizigers. Leuke mensen, één stel met een dochter van 15 uit Utrecht en een ander stel ook met een dochter van 15 uit de buurt van Den Haag. Els, Bart, Marjet, Frans, Margreet en Jozien. We zijn compleet dus de reis kan beginnen.

Ons vliegtuig vertrekt pas om 23.45 uur , dus nog voldoende tijd om te shoppen. Want Mirjam is de 27e jarig en er moet natuurlijk wel een cadeautje komen.

We vliegen eerst naar Bonaire, allemaal eruit. Maar dat gaf ons wel de mogelijkheid om een peukje te roken. Vervolgens door naar Guayaquil, dat ligt in het zuiden van Ecuador en vervolgens door naar Quito. Onderweg van Guayaquil naar Quito zien we door het wolkendek de zwarte rook van een werkende vulkaan. We vliegen er vlak langs. Indrukwekkend om te zien , ik begrijp alleen de ophef over dat vulkaantje in IJsland niet, deze is veel groter en stoot dikke rookwolken uit. Natuurlijk was er weer iets defect aan het vliegtuig waardoor we ruim een uur extra stil gestaan hebben op Guayaquil. Maar na een reis van ruim 20 uur zijn we op onze startbestemming Quito. Het is dan 10.30 uur in de ochtend plaatselijke tijd, dus nog een hele dag te gaan.

Daar staat onze reisleider klaar, Armando een Ecuadoriaan (wat een woord om uit te spreken) die ruim elf jaar in Nederland gewoond heeft. Zo op het eerste gezicht een super koele gast die gewend is om door het oerwoud te trekken en er in te leven. We zien benieuwd.

Mobiele telefoon aangezet om het thuisfront een sms te sturen. Helaas, dat werkt hier dus niet. Wel lekker rustig, de komende 3 weken geen mobiele telefoon!

Zo'n lange reis gaat je niet in de koude kleren zitten en het wordt een lange dag om te rekken tot 21.00 uur. We zijn de stad in geweest en ik heb tot op heden nog niets kunnen merken van alle corruptie en criminaliteit die hier zou plaatsvinden.

Een inschattingsfout is het weer hier. Niets warmte, klam of een lekker zonnetje. Het is een graad of 15 en dan zijn we nog maar op een hoogte van 2800 meter. Verderop in de reis gaan we naar bijna 5000 meter, dat wordt alle t-shirts over elkaar aantrekken die ik bij mij heb. Gelukkig kunnen we aan het eind van de reis een week op Bonaire liggen en daar is het gegarandeerd lekker warm.

Het hotel ligt in het verlengde van de langdingsbaan. Het lijkt dus net alsof de vliegtuigen op het dak landen maar met een slaappilletje van Mirjam heb ik daar geen ene bal van gemerkt. Heerlijk geslapen!

Zondag (vandaag)hebben we de oude binnenstad van Quito bekeken. Veel oude gebouwen in Spaanse stijl met allerlei felle kleurtjes zoals je die ook in de caribiën ziet. Ook zijn we in de oudste Kathedraal van Quito geweest, overal waar je maar keek was goud, goud en nog eens goud.Helaas mocht ik geen foto´s maken. Maar ik heb wel twee kaarsen opgestoken en bij het altaar van Maria gebid. Eén voor Lunaaan opa en oma en één voor Kylie ook voor opa en oma.Op een groot plein speelde een Colombiaanse band salsa muziek, de meiden hebben natuurlijk lekker staan dansen (met een paar bejaarden! hahaha).

Daarvoor zijn we met de kabelbaan naar een berg geweest die een fantastisch uitzicht geeft over Quito en de vele vulkanen die in Ecuador zijn. Ben uiteindelijk op 4100 meter hoogte geweest enik kan je vertellen daar wordt je best kort ademig van. Wordt wat als we later in de reis naar 5000 meter gaan. Toch maar stoppen met roken!

Morgen trekken we met de bus verder. Waarheen zou ik op dit moment niet weten. Dat is juist zo lekker aan een groepsreis met chauffeur en gids. Je hoeft je nergens druk om te maken.

Ik moet even afwachten wanneer ik weer verslag kan doen aangezien internet en mobiele telefonie hier nog in de kinderschoenen staan.

Groeten en een dikke kus voor mijn volgers,

Rob

Nog 2 dagen!

Dan kan de trip beginnen. Natuurlijk is er de nodige vakantiestres. oveel nog te regelen voor vertrek. Maar a.s. vrijdag is het zover en gaan we genieten van een lang verwachte super vakantie.

Gaan jullie mee in mijn verhalen?